<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/6918061857738386162?origin\x3dhttps://kennagarnet.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>
her LIFE
Thursday, March 06, 2008

ewan ko..
medyo masama nga pakiramdam ko sa araw na ito..
ung para bang..
bigla bigla na lang sumasakit yung ulo ko..
na para akong nahihilo..
at minsan parang nasusuka..
ewan ko talaga..
pra ngang feeling ko..
mga ialang seconds..
bigla na lang akong bumagsak eh..
medyo hindi napapansin nung iba kasi di siya masyadong umaatake..
umatake siya kninang math..
nasa tabi ako ni mommy kat..
sandali lang siya..tpos nawala rin..
teka bakit nga ba etoh kinekwnto ko??
hehehe..
ah bstah.
sakit ng ulo ko..
---------------------------------------------------
badtrip kninang english dahil nagdrama ako..
biro mo naman..
umiyak ako..
c sis naman kasi eh..
nakakaiyak ung sinulat sa letter...
haha..
naiyak tuloy ako..
nung nababasa ko nga siya..
prang ayaw ko ng ituloy ung pagbasa kasi nakakaiyak eh..
haha..
i really love my sis..
hndog ko sayo ang kntang..
True Friend ni Hannah Montana..
nung pinakikinggan ko yan..
kaw nkktah ko..
-----------------------------------
sa gabing ito..
naisip ko na..
nasa huli talaga ang pagsisisi..
kasi..
dapat yang syaoran (tae) na yan..(sorry for the term)...
di na sana nangyayari toh..
naiinis talaga ako sa sarili ko..
na gusto kong mag-suicide..
(haha..emo)...
pero sana mapatwad nya na ako sa mga nagawa ko sa kanya na hindi ko man
na-realize ng mas maaga..
ung mga pagkakamaling nagawa ko sa kanya..
grabe talga..
i really hate myself..
kapag may nasasaktan ng dahil sa akin..
prang gusto kong lumubog na lang sa ilalim ng lupa..
para mag-suffer..
at maranasan ung pain ng taong nasaktan ko..
bakit kaya ganito ako??
nakakainis..
naiinis ako sa sarili ko..
naiiyak ako..
gusto kong magwala..
(grabeh naman)
pero ang bigat talaga sa dibdib, noh?
ewan ko..
i hope na di na siya magalit sa akin..
kahit sabhin niya na ok lang siya.
nafefeel ko eh..
na hindi siya talaga ok...
ewan ko..
ah basta..
isa lang ang natutunan ko ngayong gabi..
kung anu man ang nasabi mo..
alam mong di mo na ito mababawi..
pero..
sana magkaroon ng paraan para at least..
mapasaya mo iyong taong napalungkot mo..
kahit sa simpleng mga bagay lamang..
na kanyang minimithin..
-------------------------------------
at ayun..
di ko alam kung malungkot ba ako ngayong araw na ito o masaya...
basta..
lagi ko na lang iisipin na..
alam kong di ako iiwan ng nagmamahal sa akin..
sana nga.. :(
cgeh gud nyt guys..